Rattengif een gevaar voor katten

Rattengif is een gevaar voor katten

Katten eten onbewust rattengif (Alphanaphthylthioureum), zij het veel minder vaak dan bij de hond. De reden is dat er niet veel katten zijn die graankorrels lekker vinden. Het gevaar bevindt zich wel in het eten van een vergiftigde muizen, dit kan al fataal aflopen voor de kat. Katten zijn van nature jagers. Daarom is het ook af te raden om katten langdurig buiten te laten in buurten waar veel aan ongediertebestrijding wordt gedaan. Muizen die rattengif hebben gegeten zijn sloom en dus een heel gemakkelijke prooi voor de kat.

Enkele cijfers: De Vlaamse Milieumaatschappij (VMM) heeft de voorbije 5 jaar 89.638 kilo rattenvergif langs waterlopen, gewestwegen en parkings gelegd. Lokaal bieden heel wat gemeenten nog extra rattenvergif aan.

Dit is belangrijk om te weten. Denk dus niet wanneer uw kat een dag na opname van het rattengif vrolijk rondloopt dat het wel mee zal vallen. Niets is minder waar. De ellende moet nog komen!

De symptomen van een rattenvergiftiging zijn bijna dezelfde als katten van giftige planten eten. Braken, speeksel afscheiden en schuimen uit de mond, hoesten en benauwdheid. De eerste verschijnselen zijn maar een paar dagen na opname van het gif te verwachten. Als je specifiek ziet dat je kat rattengif heeft gegeten is het best zo snel mogelijk een dierenarts te raadplegen. Zo kan er een kuur met tabletten de gevolgen van de opname van het gif voorkomen. Vaak echter zijn de verschijnselen in de vorm van inwendige bloedingen al aanwezig. Het leven van de kat kan in dat geval gered worden door zo snel mogelijk de missende stollingsfactoren aan te vullen. Voor andere dieren neemt u het best contact op met het Antigifcentrum (070 245 245).

Bewaar rattenvergif buiten het bereik van kinderen en huisdieren. Neem de nodige voorzorgsmaatregelen bij het gebruik ervan en lees de bijsluiter.